Pinjadako Suga

बालक बबुरो दृष्टीको नाम

हुँ म परेको छु पिंजडामा

मकन, हरे शिव, शान्ति र चैन

सपना बिच पनि रति भर छैन

मेरा बान्धव बाबु र आमा

बस्छन् वनका एक कुनामा

को सित पोखुँ मनको ताप?

गर्दै पिजडा बाट बिलाप

♪

आँशु बगाई कहिले रुन्छु

कहिले मुर्दा तुल्य म हुन्छु

कहिले पागल सरि उफ्रन्छु

केवल वनको सुख सम्झन्छु

फलफुल खाइ नित्य रमाई

वनमा फिर्ने बबुरालाई

विधिले पार्यो पिंजडा भित्र

कर्म हरे शिव हुन्छ बिचित्र

♪

कति डुल्दो? कति फिर्दो?

कति देशान्तर डुल्दछु?

दैब हरे किन बालकलाई बन्धन पर्यो व्यर्थ मलाई?

शीतल पहाडी कुन्ज निवासी

भोजन मिठा पलको खास

ति सब हुन कि आज बिनाश?

बाँकी छ एकै मनको त्राश

♪

जागित्री